U svojoj gotovo šest decenija dugoj karijeri Milena Dravić, renomirana jugoslavenska i srpska glumica u kazalištu, televiziji i filmu, utjelovila je brojne značajne likove. Rođena 5. listopada 1940. u Beogradu, preminula je 14. listopada 2018. u rodnom gradu. Naime, bila je udata za cijenjenog glumca Dragana Nikolića. Čak i prije upisa na Fakultet dramskih umjetnosti, Dravić je s 18 godina ušla u filmsku industriju, brzo stekavši priznanje diljem bivše Jugoslavije. Na svom putu imala je privilegiju da sarađuje sa priznatim glumcima i producentima iz Srbije i Holivuda.
Sakupivši mnoga priznanja, Milena Dravić je odlikovana prestižnim nagradama kao što su „Velika Žanka“, „Dobričin prsten“, „Nagrada Pavle Vujisić“, „Statueta Joakim Vujić“, „Nušićeva nagrada“ i brojnim drugim. Uz to, sedam je puta trijumfirala u cijenjenim pulskim arenama, dobila je tri kipića purice, a bila je prepoznata i na renomiranim festivalima u Cannesu i Veneciji. Glumački put Milene Dravić započeo je neočekivano 1958. godine, kada je tijekom svog boravka u Sarajevu privukla pozornost Františeka Čápa, slovenskog redatelja češkog podrijetla. Impresioniran njezinim talentom, ponudio joj je ulogu u filmu “Vrata ostaju otvorena”. Iskoristivši priliku, Milena je cijelo ljeto posvetila snimanju u Sarajevu. Nakon objavljivanja Čápove produkcije, brojni redatelji ostali su oduševljeni pojavom ove perspektivne mlade glumice.
U samo tri godine uspjela je dostići svoj prethodni broj filmova. Soja Jovanović ju je režirala u komediji “Diližansa snova”, gdje je tumačila lik Eve. U drami “Bolje je umrijeti” filmsko platno dijelila je s Pavlom Vujisićem, Draganom Lakovićem i drugim renomiranim glumcima. Osim toga, svoj talenat iskazala je u komediji “Zajednički stan” uz Milutina Tatića, Miodraga Petrovića Čkalju i druge cijenjene zvijezde jugoslavenske kinematografije. Nakon tih predstava, ostvarila je uloge Natalije u “Ljeto je krivo za sve” i Hare u “Uzavrelom gradu”. No prijelomni trenutak dogodio se 1962. kada joj je Branko Bauer ponudio glavnu žensku ulogu u “Prekobrojnoj”. Milena je, uz Ljubišu Samardžića, osvojila i kritiku i publiku te je osvojila prestižnu Zlatnu arenu za najbolju žensku ulogu na Pulskom festivalu.
Upravo te godine dolazi do prikazivanja renomiranog povijesnog filma “Kozara” u kojem je ona na izvanredan način tumačila lik Milje. Ovo filmsko remek-djelo, u režiji Veljka Bulajića, jedno je od njegovih najhvaljenijih ostvarenja, prikazujući njezin izniman talent uz cijenjene glumce kao što su Velimir Bata Živojinović i Olivera Marković.
Godine 1965. preuzela je glavne uloge u četiri različita filma. Među njima su dramski film “Vojka” Puriše Đorđevića, “Klakson” Vojislava Kokana Rakonjca, romantični film “Čovek nije tica” Dušana Makavejeva i komični film “Čovek od svita” Obrada Gluščevića. Tijekom 1966. godine nastavila je svoju plodnu karijeru pojavljujući se u još tri filma – “Do pobjede i dalje” Živorada Mitrovića, “Gledati u zjenicu sunca” Veljka Bulajića i “Rondo” Zvonimira Berkovića. Nakon ovih projekata, nastavila je glumiti u nekoliko drama kao što su “Hasanaginica”, “Nemirni”, “Priča koje nema” i “Smoke”, kao iu ratnom filmu “Jutro”, gdje je ponovno glumila s Purisom Đorđevićem. i Ljubiša Samardžić.
Milenina glumačka karijera pokazala je njenu svestranost utjelovljujući Keti u komičnom filmu “Pjegava djevka” i preuzimajući ulogu Veronike Đaković u romantičnoj drami “Proljeće smrti”. Godine 1973. imala je priliku raditi sa Stipom Delićem na njegovom ratnom filmu “Sutjeska”, gdje je tumačila lik Vere. U filmu su glumili značajni glumci poput Richarda Burtona u ulozi Josipa Broza Tita i Ljube Tadića u ulozi Save Kovačevića. Milenin otac, Milenko Dravić, imao je jedinstvenu strast prema nogometu unatoč svom zanimanju poštanskog službenika. Dok je odrastala kao najstarija od sedmero braće i sestara, Milena je napredovala u akademskom obrazovanju i stekla diplomu prava. Međutim, zbog izazovnih okolnosti koje su vladale u zemlji, konačno je našla posao kao poštanska službenica.
