Više od četrnaest godina Marko Dujmović, stanovnik Dvora na Uni, traži pravi identitet čovjeka koji je pronađen zakopan u grobu svog oca. Marko je izrazio da mu je jedina želja pravda i jasno je stavio do znanja da njegova težnja za istinom neće pokolebati. Naime, kada je ekshumirana grobnica njegovog oca, tijelo pronađeno unutra bilo je tijelo krupnog čovjeka teškog između 120-130 kilograma, umotanog u preklop šatora i na nogama debele vunene čarape.
Ovo je u potpunoj suprotnosti sa Markovim ocem, koji je imao pedesetak kilograma i bio zakopan u kovčegu sa kožnim cipelama. Postoje čak i fotografski dokazi o tome. Marko tvrdi da njegov otac nije jednostavno nestao, već je odveden na groblje i tamo sahranjen. Pravda je sve što tražim, i nikome drugom ne bih poželio ono što mi se dogodilo. Bilo je ponižavajuće iskustvo što nisam znao za lokaciju na kojoj sam sahranio oca i majku, samo da bih saznao da su mjesta ukopa zamijenjena. Moj otac nije bio izgubljen; preminuo je u društvu Jove Zastavnikovića kod kojeg sam bio prisutan, a sahranjen je na groblju. Marko Dujmović je bijesan zbog cijele kalvarije. Cela situacija je izašla na videlo tokom sahrane Markove majke 2008. godine. Prilikom iskopavanja groblja otkriven je kovčeg na dubini od 90 centimetara, a prema Markovim rečima, trebalo je da se kopa skoro 1,5 metar. Radnici koji održavaju groblje bili su zbunjeni kada su otkrili sanduk na području koje je izgledalo prazno. Istražujući vojno krilo sa šatorima, naišli smo na sanduk u kojem su se činila dva tijela, ili smo barem tako mislili.
Goran, koji je Markov rođak, opisao je situaciju kao veoma preuveličanu i odlučili su da kontaktiraju policiju i traže ekshumaciju. Godinu dana kasnije započeli su iskopavanje na pravoslavnom groblju u Dvoru, a slučajno su pronašli i grob Markovih roditelja. Kada ga je otvorio, uzviknuo je: ‘Oh, ovaj čovjek je bio zaista ogroman! Mora da je bio visok oko 190 do 200 centimetara i težak oko 120 do 130 kilograma.’ Veličina njegove glave i kostiju bila je dvostruko veća od veličine mog oca. Nosio je bijelu košulju sa brojnim dugmadima, od kojih su neka ličila na one na trenerci, a ispod je imao i sivkastu odjeću. Na nogama je nosio šarene pantalone koje se u Bosni obično nazivaju “priglavci”. Moj otac je imao cipele, što je Marka iznenadilo. Marko je odbio da potpiše rezultate DNK analize jer smatra da pronađeno tijelo ne liči na njegovog oca. Uprkos tome, institucije tvrde da je tijelo, u stvari, njegov otac. Marko se s tim ne može pomiriti jer odjeća, položaj ukopa i izgled posmrtnih ostataka nisu u skladu sa njegovim shvatanjem njegovog oca.
