Za naš današnji članak, spremili smo vam jednu jako zanimljivu priču, a koja je čak prepričana i u par romana i knjiga. Naime, govorićemo o djevojci koja je doživjela istu sudbinu kao i Robinzon Kruso….
- Roman “Ostrvo plavih delfina” autora Skota O’Dela iz 1961. godine, duboko je ukorenjen u stvarnoj priči o Indijanki Karani, čija je sudbina postala simbol hrabrosti, preživljavanja i borbe protiv nepovoljnih okolnosti. O’Delov roman osvojiće prestižnu Njuberi medalju za izvrsnost u književnosti za decu, ali ono što ovu priču čini još fascinantnijom je to što je zasnovana na istorijskim događajima iz 19. veka. Ovaj roman ne samo da otkriva priču o borbi žene za opstanak, već nas suočava sa sukobima različitih kultura i sudbinama koje su oblikovane kroz istorijske procese kolonizacije i kulturne sudare.
Roman počinje u turbulentnom vremenu kada ruski trgovci krznom, u društvu svojih plemenskih saveznika sa Aljaske, dolaze na obale Sjedinjenih Američkih Država. U tom periodu, u regionu je živelo domorodačko stanovništvo, koje je bilo duboko povezano sa zemljom i prirodom. Dolazak stranih trgovaca dovodi do sukoba sa lokalnim plemenima. Konflikti i nasilje postaju svakodnevna pojava, a još jači preokret nastaje kada misionari interveniraju kako bi zaštitili indijanske plemenke od stranih agresora. Misionari, iako sa dobrim namerama, postaju simbol sukoba kultura, jer nametanje stranih verovanja i običaja često izaziva otpore kod domorodaca.
Indijanka Karana, koju pratimo kroz roman, biva suočena sa tragedijom koja menja njen život. U trenutku kada je njen pleme, zajedno sa bratom, evakuisano zbog nasilja trgovaca krznom i misionara, Karana ostaje na ostrvu sama, prepuštena samo svojoj snazi i volji da preživi. Kada njen brat pogine, Karana se nalazi u apsolutnoj izolaciji, gde se mora boriti ne samo sa elementima prirode, već i sa sopstvenim strahovima i pitanjima. Njen neuralgičan napor da izdrži u surovim uslovima prirode predstavlja osnovu čitave priče o opstanku i samostalnosti. Ona se mora snaći i stvoriti sklonište, pribaviti hranu i prilagoditi se okruženju koje joj nije poznato.
Priča o Karani nije samo neobična, već je i duboko inspirativna, jer pokazuje ljudsku sposobnost za preživljavanje u gotovo nemogućim uslovima. Kroz njen život postajemo svesni kako su ne samo spoljni faktori, već i unutrašnja snaga i upornost ključne u preživljavanju. O’Del majstorski prikazuje proces kako Karana postepeno prilazi prirodi, gradeći svoju kulturu preživljavanja od svega što joj je dostupno, uključujući i ljudske resurse, kao što su kosturi kitova i alate koje sama pravi.
Važno je napomenuti da je ovaj roman zasnovan na stvarnom događaju koji se dogodio na ostrvu San Nikolas, koje se nalazi nedaleko od obale Kalifornije. U stvarnosti, pleme Nikoleno, koje je naseljavalo ovo ostrvo, pretrpelo je katastrofalne gubitke u sukobima sa suparničkim plemenima sa Aljaske. Oko 10.000 ljudi iz plemena Nikoleno je nestalo, a preživela je samo jedna žena koja je, poput Karane, ostala na ostrvu, prepuštena samo sebi i svojim instinktima. Razlog zbog kojeg je ova žena odlučila da ostane na ostrvu ostaje misterija. Postoje teorije da je to bila namerna odluka, dok drugi veruju da je to bila posledica nepovoljnih vremenskih uslova ili okolnosti van njene kontrole.
Trgovac krznom Džordž Nidever pronašao je ovu ženu 1853. godine. Nidever je bio odlučan da otkrije njen trag, prateći znakove njenog postojanja na ostrvu. Prema njegovim zapisima, ova žena, koja je postala poznata kao Huana Marija, živela je sa prirodom u skladnoj, ali samičkom postojanju. Lovila je i lovila krzno kako bi preživela, a njeni alati i kuća od kostiju kitova predstavljali su njenu jedinstvenu prilagodbu na okolinu.
Iako je Huana Marija bila spašena i dovedena u civilizovani svet, njen put do integracije nije bio lak. Nepoznavanje jezika i kulture novog društva dovelo je do njene duboke izolacije, a njeno imunološko stanje nije bilo otporno na bolesti sa kojima se ranije nije susretala. Na kraju, preminula je od dizenterije sedam nedelja nakon što je pronađena.
Iako njena priča završava tragično, Huana Marija postaje simbol otpora i opstanka u najtežim uslovima. Njena sudbina nas podseća na neprestani sukob između kultura, koji je oblikovao istoriju čitavih naroda. Ova priča o ženi koja je preživela na ostrvu San Nikolas postaje simbol trajne borbe za opstanak, ali i o nepoznatoj snazi koja može da nastane čak i u najizolovanijim uslovima.
