Rastko Lupulović je bio jedan od najpoznatijih i najpoželjnijih glumaca u Jugoslaviji, ali je kasnije odlučio da postane monah i uzeo je ime Ilarion. Danas živi sasvim drugačijim životom u poređenju sa vremenom kada je bio u centru pažnje.
- Iako su ga mnogi prepoznali iz serije “Otvorena vrata”, na vrhuncu slave odlučio je prigrliti duhovni put, ostavivši za sobom dotadašnji stil života.Na vrhuncu svoje slave, odlučio je prigrliti duhovno postojanje, ostavljajući za sobom život kakav je prije poznavao. Prije dvadeset osam godina zamonašio se i uzeo ime Hilarion, često raspravljajući o aspektima života koji ga najviše vesele.
Rastko je u intervjuu nekoliko mjeseci nakon svog redovničkog putovanja rekao da je obraćenje na kršćanstvo najvažniji aspekt njegovog života. Okolnosti su ga navele da počne ići u crkvu, što mu je pomoglo da se uzemlji, izvukavši ga iz mistificirajućih oblaka. Najviše se identificira s pravoslavnim kršćanstvom. Osjećajući se razočaran rock glazbom i njezinim usklađivanjem s površnim aspektima života, izrazio je da tijekom pohađanja Akademije doživljava uzvišenost, ali se kući vraća prazan i dosadan.
Pristupa liturgiji sa željom za katarzom, a opet se vraća kući staložen i miran. Angažiranje s vjerom i tradicijom donosi skladno rješenje njegovih tjeskoba, dok rokerski stil života ima tendenciju prikriti te brige ili potpuno umrtviti emocije. Ovaj obrazac često navodi pojedince da iscrpe svoje kreativne impulse pod pritiskom, što u konačnici rezultira izgaranjem.
Godine 2013. postavljen je za igumana manastira Draganac.Nikada nisam požalio što sam se zamonašio – izjavio je Lupulović prije nekoliko godina u emisiji “Eksploziv”. “Zapravo, često izražavam zahvalnost Bogu što me je vodio prema ovom putu, jer on u konačnici ovisi o slobodnom izboru pojedinca. Prava sloboda ne može postojati bez slobodne volje svake osobe… Moj cilj je uvijek bio postići ljubav i sloboda.
BONUS TEKST:
Jabuke su jedno od najvažnijih voća koje se uzgaja širom sveta, a njihova istorija uzgoja seže hiljadama godina unazad, do regiona centralne Azije, gde se veruje da su prvobitno nastale. Danas postoje hiljade sorti jabuka, od kojih svaka ima svoje specifične karakteristike – različite boje, veličine, ukuse i teksture. Najpoznatije vrste su crvene, zelene i žute jabuke, a mogu se kretati od veoma slatkih do izrazito kiselih.
Pored raznovrsnosti u ukusu, jabuke su izuzetno hranljive. Sadrže mnogo vlakana, koja su dobra za probavu, i vitamin C, koji jača imuni sistem. Takođe su bogate antioksidansima, koji pomažu u zaštiti ćelija od oštećenja. Njihov nizak nivo kalorija i visok sadržaj vode čine ih odličnim izborom za ljude koji vode računa o zdravlju.
U ishrani, jabuke su veoma svestrane. Osim što se jedu sveže, mogu se koristiti za pravljenje sokova, pire-a, džemova, voćnih pita, kolača i mnogih drugih poslastica. U kulinarstvu se često kombinuju sa cimetom i orasima za pripremu ukusnih jela. Sok od jabuke je jedan od najpopularnijih voćnih sokova širom sveta.
Uzgoj jabuka zahteva određenu pažnju i veštinu. Jabuke rastu na drveću koje može dostići različite visine, a kako bi dale što bolji rod, potrebno je obezbediti odgovarajuće uslove, kao što su pravilno navodnjavanje, zaštita od bolesti i štetočina, te redovna rezidba. Pčele igraju ključnu ulogu u oprašivanju cvetova jabuke, što je od vitalnog značaja za proizvodnju plodova.
U narodnoj medicini, jabuka se koristi za brojne zdravstvene probleme. Njena konzumacija povezana je sa boljim radom probavnog sistema, regulisanjem nivoa šećera u krvi i jačanjem imuniteta. Takođe, postoji izreka: „Jedna jabuka dnevno, i doktor nije potreban“, što simbolizuje njen značaj za zdravlje.
Jabuke su i simbol u mnogim kulturama. Od biblijske priče o Adamovom i Evom iskušenju, do uloge u nordijskoj mitologiji gde su smatrane voćem koje donosi večnu mladost, jabuka zauzima posebno mesto u ljudskoj istoriji i mitovima.
