Među brojnim dokumentovanim trenucima iz života Jovanke Broz, jedan od najzanimljivijih je snimak na kojem se pored nje i njenog supruga Josipa Broza Tita pojavljuje poslednja carica Irana, Farah Pahlavi, koja je zbog svog sofisticiranog stila oblačenja dobila nadimak “carica”.
Na tom snimku, Jovanka Broz se ističe svojim jedinstvenim modnim izborom. Nosila je raskošan ogrtač glamuroznog dizajna, ukrašen roze detaljima, koji je savršeno upotpunila tašnom iste boje. Njena elegantna punđa dodatno je naglasila njen stil, dok su se istakle i velike minđuše i nakit za kosu.
S druge strane, Farah Pahlavi je zablistala u toaleti zlatne boje, prikazujući svoj prepoznatljivi glamur. Ona je postala simbol tragične epohe Irana, po nekim tumačenjima, kao poslednja nada za demokratiju. Međutim, za druge, ona je oličenje suvišnih luksuza svrgnutog šahovskog režima, koji je prethodio iranskoj revoluciji 1979. godine.
Fara Pahlavi, rođena kao Fara Diba 1938. godine u Teheranu, odrasla je u imućnoj porodici s tradicijom i obrazovanim korenima. Njeno detinjstvo obeležila je prerana smrt oca, vojnog oficira, s kojim je bila izuzetno bliska. Nakon studija u italijanskim i francuskim školama u Teheranu, Fara se istakla kao vredna i posvećena studentkinja.
Godine 1959, na prijemu za šaha Irana, upoznala je Mohameda Rezu Pahlavija, koji je kasnije postao njen suprug. Njihov brak označio je početak njenog života kao carice, treće supruge iranskog šaha. Iako su imali sina 1960. godine, njeni napori u unapređenju ženskih prava i uloge žena u Iranu izdvajali su je kao ikonu i simbol posvećenosti modernizaciji zemlje.
Fara Pahlavi je podržavala umetnost i kulturu, te je svojim delovanjem podsticala kulturne promene u Iranu. Njena kolekcija moderne umetnosti, koja je uključivala dela Renoara, Gogena i Endija Warhola, svedočila je o njenom širokom interesovanju i dalekosežnoj viziji.
Ipak, vladavina šaha bila je obeležena sve većim nezadovoljstvom iranskog naroda, koji je smatrao da šahovi reformski napori zanemaruju tradicionalne vrednosti i kulturno nasleđe. Demonstracije i pobune protiv režima dostigle su vrhunac 1978. godine, nakon čega je šah bio primoran da napusti zemlju, a Iran je uskoro postao islamska republika pod vođstvom ajatolaha Homeinija.
Fara Pahlavi, koja je u egzilu živela između Sjedinjenih Država i Evrope, nikada se nije vratila u Iran. Njen život i nasleđe i danas su predmet različitih tumačenja. Dok je neki vide kao simbol slobode i modernizacije, drugi je kritikuju kao oličenje propalog režima koji je podstakao revoluciju i promene u Iranu. Godine 2004, objavila je svoje memoare pod naslovom “An Enduring Love: My Life with the Shah”, u kojima je detaljno opisala svoj život i vladavinu sa suprugom.
