U nastavku dnašnjeg teksta pisat ćemo o čovjeku koji je zabilježen kao najteđa osoba na svijetu.Njegovo djetinstvo nije bilo nimalo lako jer u samom djetinstu je se borio sa viškom kilograma a ovo je njegova priča…
Gojaznost predstavlja jedan od najozbiljnijih problema u savremenoj medicini, ali priča o Džonu Braueru Minoku ističe se kao medicinski slučaj bez presedana. Sa težinom od 635 kilograma, ušao je u istoriju kao najteža osoba ikada zabeležena. Njegov život je tragičan, ali pruža uvid u to kako ekstremna gojaznost može uticati na zdravlje, socijalnu adaptaciju i osnovne funkcije ljudskog tela.
- Džon je rođen 29. septembra 1941. godine u Sijetlu, Vašington, kao sin Džona Minoka i Džun Brauer. Na rođenju je težio oko 3 kilograma, što nije ukazivalo na buduće probleme, ali tokom detinjstva počeo je rapidno da dobija na težini. Do 12. godine dostigao je 133 kilograma, a do 22. godine 178 kilograma. Porodica se preselila u Belingem, gde je Džon odrastao kao jedinac. Njegov otac, mehaničar po zanimanju, preminuo je od srčanog udara 1962. godine, dok ga je majka, medicinska sestra, nadživela tri godine. Poreklom je Džon imao škotske korene: njegov deda Piter Minok emigrirao je u SAD 1876. godine.
Uprkos ekstremnoj gojaznosti, Minok je pokušavao da vodi normalan život. Završio je srednju školu Botel, a 1963. godine se oženio Džin Mekardl i zajedno su vodili jedinu taksi kompaniju na ostrvu Bejnbridž. Džon je 17 godina vozio taksi, što je iznenađujuće imajući u vidu njegove fizičke ograničenosti.
Međutim, njegova težina je nastavila da raste. Do 1978. godine dostigao je rekordnih 635 kilograma. Lekari su smatrali da je veliki deo mase uzrokovan edemom, odnosno zadržavanjem tečnosti. Sam Minok tvrdio je da je edem primarni uzrok njegove težine, dok stručnjaci poput britanskog endokrinologa Dejvida Haslama smatrali da je zadržavanje tečnosti posledica, a ne uzrok gojaznosti.
Godine 1978. Džon je odlučio da promeni svoj život i po savetu lekara prešao na ekstremno niskokaloričnu dijetu od 600 kalorija dnevno, uglavnom povrća. Ipak, to je dovelo do pogoršanja njegovog stanja – postao je prikovan za krevet i tri nedelje kasnije hospitalizovan. Njegov transport do Univerzitetskog medicinskog centra u Vašingtonu zahtevao je angažovanje više od desetak vatrogasaca. Lekari su dijagnostikovali masivni edem, srčanu insuficijenciju i respiratornu insuficijenciju, a endokrinolog Robert Švarc procenio je njegovu težinu na oko 589 kilograma – što je bilo oko 300 kilograma više od bilo kog drugog poznatog pacijenta.
- Džon je proveo dve godine u bolnici na dijeti od 1.200 kalorija dnevno. Kao rezultat, izgubio je 419 kilograma, što predstavlja najveći gubitak težine u istoriji medicine. Pri otpustu je težio 216 kilograma i nadao se da će doseći 95 kilograma. Nažalost, nakon izlaska iz bolnice, težina mu je ponovo rasla – za samo sedam dana dobio je 91 kilogram, a do 1981. godine dostigao 432 kilograma.
Džon je preminuo 4. septembra 1983. godine, u 41. godini života, od srčanog zastoja u kombinaciji sa respiratornom insuficijencijom. U trenutku smrti težio je 362 kilograma. Njegova veličina tela zahtevala je poseban kovčeg od armirane šperploče debljine 19 mm, a za sahranu je bilo potrebno 11 ljudi. Grob je zauzimao dve parcele na groblju Maunt Plezent.
Priča o Džonu Minoku ostaje jedan od najekstremnijih slučajeva ekstremne gojaznosti u medicinskoj literaturi. Njegov život pokazuje koliko ozbiljno prekomerna težina može uticati na fizičko zdravlje, socijalnu funkcionalnost i osnovne svakodnevne aktivnosti. Istovremeno, ovaj slučaj služi kao upozorenje i podsećanje na važnost prevencije, ranog intervencijskog lečenja i medicinske podrške osobama sa teškom gojaznošću
