Aco Pejović je jedan od najuspešnijih pevača u našoj zemlji, a njegovi honorari dostižu izuzetno visoke svote. Zbog toga ne čudi što je njegov dom pravi primer luksuza.
- Nije tajna da je pjevačica proživjela djetinjstvo obilježeno financijskim poteškoćama. Pokazavši svoju glazbenu sklonost u mladosti, Aco se našao u studentskom domu zbog nemogućnosti roditelja da mu priušte formalno obrazovanje jer u njegovom rodnom gradu nije bilo škole.S 14 godina doživio sam težak period u životu. Stanovao sam u oronulom studentskom domu, gdje su sobe bile tijesne i hladne, u kojima je bilo šest ili sedam osoba, a kupaonice su bile zajedničke. Međutim, sve se isplatilo zbog moje duboke strasti prema glazbi, rekao je.
Iako mi suze nisu tekle iz očiju, noći su bile ispunjene teškoćama. Zamislite da ste u gradu u kojem ste potpuni stranac, bez poznatih lica na vidiku. Stres je bio ogroman, pogotovo s obzirom na moju mladu dob. Morao sam ploviti kroz nepoznato i ustrajati u ostvarenju svojih ciljeva, rekao je jednom Pejović. Danas uživa u luksuznom životu.Pjevač je istaknuo kako se i dalje bori s gubitkom roditelja Anđelke i Isidora te izražava žaljenje što nisu bili u prilici svjedočiti izvanrednom uspjehu svojih unuka.
Najrazorniji udarac dogodio se kada su obojica otišli, jedan za drugim, u razdoblju od tri godine. Ovo je bez sumnje bilo najizazovnije iskustvo za mene. Pejović je ogolio dušu u emisiji “Na liniji života s Nemanjom” i još rekao:I dan danas, kad god krenem u laganu šetnju, instinktivno posegnem za telefonom, nestrpljiv da se upustim u razgovor s majkom ili ocem. Postalo mi je uobičajeno da s njima razgovaram dok prolazim ulicama.
Ipak, ni tu nije prestao sa svojim nastojanjima.Nažalost, ostalo je mnogo detalja koje nisam spomenula. Poražavajuća je činjenica da neke stvari nisu dobile priliku da se raskrinkaju. Točnije, propustili su svjedočiti postignućima svojih uspješnih unuka. Aco je na rubu suza ovu potresnu priču podijelio s Pinkom.
BONUS TEKST:
Istorija Razvoja Nauke: Od Antike do Savremenog Doba
Uvod
Nauka, kao sistematski način sticanja znanja, ima dugu i bogatu istoriju. Razvoj nauke je omogućio ljudima da bolje razumeju svet oko sebe, unaprede tehnologiju i poboljšaju kvalitet života. U ovom tekstu ćemo se osvrnuti na ključne faze razvoja nauke, od antike do savremenog doba, ističući najvažnije ličnosti, otkrića i ideje koje su oblikovale naučni svet.
Nauka u Antičkom Sveta
Stari Egipat i Mesopotamija
Prvi koraci u razvoju nauke mogu se pratiti unazad do drevnih civilizacija Egipta i Mesopotamije. Egipćani su bili poznati po svojim naprednim znanjima u oblasti medicine, matematike i astronomije. Gradili su impresivne piramide koristeći složene matematičke proračune i razvili kalendare bazirane na posmatranju zvezda.
U Mesopotamiji, Vavilonci su razvili rane oblike geometrije i aritmetike, koji su korišćeni za astronomska merenja i vođenje trgovačkih zapisa. Takođe su razvili jedan od prvih pisanih zakona, Hamurabijev zakonik, koji pokazuje njihovu naprednu administraciju i društvenu organizaciju.
Stara Grčka
Stara Grčka je bila kolijevka mnogih osnovnih principa moderne nauke. Filozofi poput Talesa, Pitagore, Demokrita i Arhimeda položili su temelje za buduće naučne metode i istraživanja. Tales je bio prvi koji je predložio da prirodni fenomeni imaju prirodna objašnjenja, a ne da su rezultat delovanja bogova.
Pitagora je poznat po svom doprinosu matematici, posebno po Pitagorinoj teoremi. Demokrit je formulisao ranu teoriju atoma, sugerišući da je sve sastavljeno od sitnih, nevidljivih čestica. Arhimed je dao značajan doprinos fizici i inženjerstvu, otkrivši zakone poluge i hidrostatičke potiske.
Aleksandrija
Aleksandrija u Egiptu je postala centar nauke i istraživanja tokom helenističkog perioda. U Aleksandrijskoj biblioteci, jednoj od najvećih biblioteka starog sveta, naučnici poput Euklida, Eratostena i Hiparha radili su na važnim naučnim istraživanjima.
Euklid, često nazivan “ocem geometrije”, napisao je “Elemente”, jednu od najuticajnijih knjiga u istoriji matematike. Eratosten je prvi izračunao obim Zemlje sa zapanjujućom tačnošću za svoje vreme, dok je Hiparh postavio temelje za trigonometriju i katalogizovao zvezde.
Srednji Vek i Islamski Zlati Period
Srednji Vek u Evropi
Nakon pada Rimskog carstva, Evropa je ušla u period poznat kao srednji vek, tokom kojeg je došlo do pada u naučnom istraživanju. Međutim, manastiri su postali centri očuvanja znanja gde su se prepisivale i čuvale mnoge klasične knjige.
Tokom ovog perioda, nastala je i prva univerzitetska institucija u Bolonji, Italija, koja je postala centar za proučavanje prava i filozofije. U međuvremenu, učenjaci poput Bede Prečasnog i Gerberta od Aurillaca (kasnije poznatog kao papa Silvestar II) radili su na očuvanju i širenju znanja.
Islamski Zlati Period
U isto vreme, islamski svet je doživljavao zlatno doba nauke i kulture. Učenjaci kao što su Al-Khwarizmi, Avicena i Alhazen napravili su značajne doprinose matematici, medicini i optici.
Al-Khwarizmi je poznat kao otac algebre, a njegova knjiga “Kitab al-Jabr” dala je ime ovoj matematičkoj disciplini. Avicena, poznat i kao Ibn Sina, napisao je “Kanon medicine”, koji je bio standardni medicinski udžbenik u Evropi vekovima. Alhazen, ili Ibn al-Haytham, dao je temeljne doprinose optici i naučnoj metodi, postavljajući temelje za budući razvoj eksperimentalne nauke.
Renesansa i Naučna Revolucija
Renesansa
Renesansa, period kulturnog i intelektualnog preporoda u Evropi, dovela je do ponovnog interesovanja za klasična znanja i naučna istraživanja. Leonardo da Vinci, iako poznatiji kao umetnik, dao je značajan doprinos nauci svojim istraživanjima anatomije, mehanike i hidraulike.
Nikola Kopernik je tokom ovog perioda formulirao heliocentrični model solarnog sistema, tvrdeći da Zemlja i druge planete kruže oko Sunca. Ovo otkriće je izazvalo revoluciju u astronomiji i postavilo temelje za buduća istraživanja.
Naučna Revolucija
Naučna revolucija u 16. i 17. veku donela je duboke promene u načinu na koji su ljudi razumeli svet. Galileo Galilej je koristio teleskop za posmatranje neba i potvrdio Kopernikovu teoriju. Njegova otkrića, uključujući faze Venere i mesečeve kratere, bila su ključna za prihvatanje heliocentričnog modela.
Isak Njutn je formulisao zakone kretanja i univerzalne gravitacije, koji su postali osnova klasične fizike. Njegovo delo “Principia Mathematica” smatra se jednim od najvažnijih naučnih radova svih vremena.
Francis Bacon i René Descartes razvili su filozofske temelje naučne metode, ističući važnost eksperimenta i racionalnog mišljenja. Njihov rad je doveo do uspostavljanja metoda koje su omogućile dalji napredak u nauci.
18. i 19. Vek: Prosvetiteljstvo i Industrijska Revolucija
Prosvetiteljstvo
Prosvetiteljstvo, intelektualni pokret 18. veka, naglasilo je važnost razuma, empirijskog dokaza i naučnog istraživanja. Filozofi i naučnici poput Voltaira, Diderota i Humea radili su na širenju naučnih ideja i protivljenju sujeverju i dogmi.
Karl Linne, poznat i kao Linne, uveo je binarnu nomenklaturu za klasifikaciju biljaka i životinja, što je postalo osnova za modernu taksonomiju. Benjamin Franklin je svojim eksperimentima sa elektricitetom otkrio prirodu električnih fenomena i izumeo gromobran.
Industrijska Revolucija
Industrijska revolucija, koja je počela u 18. veku u Britaniji, donela je ogromne promene u proizvodnji, tehnologiji i društvu. Parna mašina Džejmsa Vata omogućila je masovnu proizvodnju i transport, što je dovelo do rapidnog ekonomskog rasta.
Mnogi naučnici i inženjeri, poput Majkla Faradeja i Nikole Tesle, radili su na razvoju elektromagnetizma i elektrotehnike, što je omogućilo razvoj modernih tehnologija. Charles Darwin je svojim delom “O poreklu vrsta” postavio temelje evolucione biologije, promovišući ideju prirodne selekcije.
