Albert Ajnštajn, legendarni naučnik, rođen je 14. marta 1879. u Nemačkoj. Iako je poznat po svojim revolucionarnim doprinosima u polju fizike, njegov ljubavni život ostaje obavijen velom misterije i tajne.
U Srbiji su objavljena važna istraživanja fizičara Mr Đorđa Krstića koji je više od pola veka proučavao život Alberta Ajnštajna i Mileve Marić, kao i njihovu zajedničku naučnu baštinu. Krstićeva posvećenost ovom tematskom polju i duboko istraživanje naišli su na poštovanje potomaka Alberta Ajnštajna, što se manifestovalo kroz redovne posete Krstiću od strane njihovog sina Hansa, koji je rado delio svoja sećanja na roditelje sa ovim istraživačem. Takođe, istaknuta je knjiga profesorke Radmile Milentijević koja je obilovana dokumentima iz Gradskog arhiva u Cirihu (poznatom kao Arhiv Alberta Ajnštajna) i materijalima iz zaostavštine Alberta Ajnštajna na Hebrejskom univerzitetu u Jerusalimu.
Sve do objavljivanja Sabranih dela Alberta Ajnštajna 1987. godine, pažnja javnosti na zajedničkom naučnom radu i ljubavnom životu Alberta i Mileve bila je relativno ograničena. Prošlo je 32 godine od Albertove i 39 godina od Milevine smrti pre nego što je ova tematika dobila širu pažnju. Objavljena su i njihova ljubavna pisma kao posebna knjiga, što je doprinelo razbijanju mnogih mitova koji su kružili o Albertu Ajnštajnu. Ova pisma otkrivaju intimne trenutke iz njihovog života, uključujući i emotivne ispovesti Alberta upućene Milevi.
Iako su bili istomišljenici i delili brojna interesovanja, Albert i Mileva su se zvanično razveli 1919. godine, a razlaz je bio posledica Milevinog odbijanja da prihvati “život u troje” sa Albertovom novom partnerkom, Elzom. Mileva je prva napustila Albertov dom 1914. godine i sa decom se preselila u Cirih, a zatim je pokrenula postupak razvoda braka.
Albertova veza sa Elzom, koja je bila tri godine starija od njega, nastala je nakon razvoda sa Milevom. Kada su Albertovi roditelji osiromašili, njegova bogata tetka Julija preuzela je finansijsku odgovornost za njegovo obrazovanje. Nakon Julijine smrti, Albert je pisao o svojoj ravnodušnosti povodom njenog odlaska. Ni Mileva nije imala pozitivno mišljenje o Albertovoj tetki, što se vidi iz njenih pisama u kojima opisuje Juliju kao arogantnu i formalnu osobu.
Albertova veza sa Beti Nojman, koja je radila kao sekretarica u Institutu za fiziku, bila je ozbiljna i strasna, kako svedoče očevici. Albert je čak razmišljao o tome da živi sa Beti i Elzom u Njujorku, ali je ta ideja odbijena. Iako je ostao u braku sa Elzom do njene smrti 1936. godine, njihov odnos obeležili su Albertova neverstva i veze sa drugim ženama, uključujući i nekoliko nezvaničnih veza.
Jedna od Albertovih vanbračnih veza rezultirala je rođenjem ćerke Evelin, koju je usvojio Albertov sin Hans. Hans i njegova (prva) supruga preuzeli su odgovornost za odgajanje Evelin, što je bila gesta koja je izazvala kontroverze. Iako je Albert bio u kontaktu sa Milevom tokom Drugog svetskog rata i kasnije, njegova veza sa sekretaricom Helenom Dukas bila je posebno značajna za očuvanje mitova o Albertu Ajnštajnu. Helen Dukas je nasledila autorska prava na Albertova naučna dela i radove, što je bilo od velikog značaja za istoriju njegove naučne baštine.
Mileva i Albert su održavali korespondenciju i nakon njene smrti, a poslednje sačuvano pismo koje je Mileva poslala Albertu bilo je nekoliko meseci pre njene smrti 1948. godine. Ova pisma i dokumenti svedoče o složenoj i često kontroverznoj prirodi njihovog odnosa i života.
